Thursday, April 2, 2009

Ghost story-- Wanna hear one?

This story was send to me by my prof in History last semester. It hunt me for a couple of days. gee.

Well, enjoy reading!

This is a story from University of the Philippines (Diliman) about a young college girl who passed away last month. Her name was Tiffany. She was hit by a dump truck. She had a boyfriend named Joel .

Both of them were true lovers. They always hung on the phone. You could never see her without her cell phone. In fact she also changed her network coverage from Smart to Globe, so both of them can be on the same network, and save on the cost and get good network coverage. She spends half of the day talking/texting with Joel.

Tiffany’s family knew about their relationship. Joel was very close with Tiffany’s family. (Just imagine their love). Before she passed away she always told her friends “If I pass away please bury me with my hand phone” she also said the same thing to her parents.

After her death, people couldn’t carry her coffin, I was there. A lot of them tried to do so but still couldn’t, everybody including me, had tried to carry the coffin, the result is still the same.
Eventually, they called a Feng Shui Master. He took a stick and started speaking to himself slowly. After a few minutes, he said “THIS GIRL MISSES SOMETHING HERE”. Then her friends told the Master about her intentions to bury her with her phone. He then opened the coffin and placed her phone and SIM card inside the casket. After that they tried to carry the coffin. It could be moved and they carried it into the van easily. All of us were shocked.

Tiffany’s parents did not inform Joel that Tiffany had passed away. After 2 weeks Joel called Tiffany’s mom and said, “I’m coming home today. Cook something nice po, ha? Don’t tell Tiffany that I’m coming home today, I wanna surprise her.” Her mother replied… “You come home first, I wanna tell you something very important.” After he came, they told him the truth about Tiffany . Joel thought that they were playing a fool. He was laughing and said “don’t try to fool me - tell Tiffany to come out, I have a gift for her. Please stop this nonsense”.

Then they showed him her grave. Joel said, “It’s not true. We spoke yesterday. She still calls me.” Joel was shaking. Suddenly, his phone rang. “See.. this is from Tiffany, see this…” he showed the phone to Tiffany’s family.

All of them told him to answer. He talked using the loudspeaker mode. All of them heard their conversation. Loud and clear, no cross lines, no humming. It was the actual voice of Tiffany & there was no way others could use her SIM card since it was nailed inside the coffin. They were so shocked and asked for the Feng Shui Master’s help again.

The Master brought his co-masters to solve this matter. He & his co-masters worked for 5 hours. Then they discovered one thing…

Globe has the best coverage, wherever you go, their network follows..

Ang lakas talaga ng globe.. Kahit nasaan ka man.

Kaya globe na kayo nang kayo ay makasiguradong malayo ang mararating ninyo..

Iyon lang…!

Tuesday, March 31, 2009

Bringing Back the Old Times(to Maycee's House! Go!)


My beloved friends. Kulang nga lang. Pero okay lang masaya pa din. Minsan nga lang biglang tumatahimik, tapos biglang tawanan ulit. Tapos si Joyce pinipilit buksan yung plurk. Masaya. Teka, teka, mali start ko ng entry. Ulit. Take two!


Eto ang aming mga paa. Este, eto kami. Si Maycee, ako, si She, si Florie at si master Joyce. Kala ko nga nung una hindi ko sila makikita nito nun eh, except si Joyce. Ganito kasi yan....

Nagplano kami ni Joyce na magbahay bahay tapos tumuloy sa bahay nila Maycee. Para hindi na sila makahindi samin, bumili kami agad sa Puregold ng pagkain. Hehe, naninigurado lang.

Una naming pinuntahan si She. Grabe nakakahiya! Natutulog pala si She, naistorbo tuloy namin. Kawawa naman sya, pero okay lang daw. Masaya naman kami, pati sya syempre. Sorry ulit She.

Tapos sunod pumunta naman kami kila Florie. Nung naglalakad kami papunta sa bahay nila Florie grabe yung heart beat ko. Heart beat to the max! Kasi dati pumunta kami kila Florie tapos bagong gising pala sya nun. Nakakatakot si Florie pag bagong gising, parang bad trip na ewan. Basta! Pero buti naman hindi bagong gising si Florie at ayun sinama na namin sya papunta kila Maycee.

Edi yun, sunod sa listahan namin si Alma, kaso nahurt kami sa sinabi niya. May excuse na daw sya dahil samin kasi makikipagtagpo sya. OUCH! pero kahit ganun lab na lab pa din namin si Alma. Ayun napunta na ata sya sa darkside. Pero hintayin mo lang kami, ibabalik ka namin sa liwanag (echos!)

Kaya ayun iniskip na namin si Alma. Sunod namin binalak puntahan si Cha. Kaso medyo kinakabahan us(ganito magsalita si Joyce, hehe, natuwa lang ako) kaya dumiretso kami kila Chupec. Anak ng mas malaking aso! An laking aso yung nakita namin! Sobra! Promise! Cross my heart! Tapos wrong timing pa ata kami kasi andun si Venus(gf ni Chupec) pero okay lang, nakilala naman namin sya eh. Medyo familiar nga yung face eh.

Dumiretso na kami kila Cha. Syempre as usual wala sya sa bahay. San pa ba edi sa.. trabaho. Ikaw ah, iniisip mo siguro La union noh? Haha. Ganun din naisip namin nung una. Nagiwan pa nga kami ng note eh, gamit yung resibo na nakuha namin nung bumili kami, tapos kung anu ano nakalagay dun(e.g magbayad kana ng upa, tubig, gaas, tpos # namin at kung anu ano pa) tapos sinusok namin sa door knob nila. Presto! Sabay sibat.

Sumakay na kami ng jeep papunta kila Maycee, pero hindi kasama sila Chupec saka Venus kasi pauwi na daw si Venus eh kaya kami na lang. At dahil magaling kami sa direksyon muntik na naman kaming maligaw pero buti na lang konting lagpas lang yung nababaan namin.

Pagdating namin kila Maycee aba! hindi kami pinapasok kaagad! Pambihira. Pero buti na lang gumana yung mabait nyang konsyensya kaya pinapunta nya din kami sa loob. Dun na nagumpisa yung kwentuhan, asaran at pagpaplano. (kung anung plano yon iclick mo to para malaman mo. link. pero mamaya mo na gawin yon, basahin mo muna to)

Masaya. Parang yung dati lang. Ang kukulit pa din nila. Hindi nakakasawa kasama. Siguro kung papapiliin ako ng Dyos na mamili ng "bagong" kaibigan, tatanggihan ko. Kuntento na ko sa kanila, ay hindi pala kuntento, sobra sobra pa sila para sakin. Iba kasi pag kasama ko sila eh. Hindi ka mabobored. Hindi ka malulungkot. Syempre nagkakaproblema din kami, pero parang pag nagkakasama na kami parang wala lang.

Yun nga lang dahil college na kami kailangan na naming maghiwahiwalay. Pero hindi permanenteng hiwalay. Kasi twing may time nagkikita kita pa rin kami. Kahit na minsan yung iba hindi dumadating, di pa rin kami nagkakalimutan.

Ayoko talaga dumating yung time na halos hindi na kami nagkikita. Sana nga yung iba sumama namin samin eh. Gusto ko talaga mabalik yung dati. Kaso hindi pwede. Hindi ako yung masusunod. Pero sana, kung pwede lang.

hai.

the adventures of jhen the great and joyce the vain




Nasa fx na kami nito, kaso si Jat ayaw pumayag na itigil yung pagpicture kaya pumayag na lang ako.




PICTURE PICTURE! Ang lumabas ang ngipin magsasayaw ng boom-tarat-tarat sa may entrance. haha















Muntikan na kaming magpatayan kanina kasi si Jat gustong magpicture ako ayoko na. NOTE: nasa FX kami nyan. Vain talaga ni Joyce oh?













Nagsawa na yung camera kumuha ng picture pero si Joyce hindi pa.









Nauto ako ni Joyce dito! Pambihira! Sabi nya todo ngiti daw tapos tapos..






Sige picture picture lang. Yung kuyang kasama namin sa fx naiinggit! Wooo, kuya aminin..(sayang hindi sya nakasama sa picture haha)













Dahil sa pagpictue picture namin ng sangkatutak na beses naging mga MONSTERS na kami. Si Jat ang may kasalanan. haha (lahat sinisi kay Jat?)











Hindi ako nageemo dyan. Hindi lang ako sinabihan ni Joyce na game na. Tamo! Tamo! Sino vain? Sino vain? SABIHIN MO!! SINO VAAAIIIIINNNNN! (haha. nagalit? echos!)










Tamo nagtampo tuloy yung camera kasi hindi ako ready kanina. Bi-nlur(root word blur) na nga minorp(root word morp) pa!








At dahil naglakad kami kanina simula ampid hanggang munisipyo at simula riverbanks hanggang sm at(oops meron pa) simula sm hanggang robinsons, bumaho na sobra si Joyce (haha. peace master!)






Hala! Oh no!(redundant ba?) Naging Monster na ko! an saya saya. Paexposure pa yung batok ni kuya oh. Ayun oh! haha












At hayun, napagod na ko kakangiti..konti na lang. Si Jat go na go pa din oh? Pambihirang bagang yan. Hahaha







Dahil sa sobrang pagod at kakatawa, nangiwi na kami nagblur pa yung mukha! Sino may kasalanan? Alam na. Yung camera. Kaw ah si Joyce iniisip mo no? haha





Na-retarded na kami ni Joyce. Kakapicture.

BABALA: Wag masyadong maging vain. Eto ang kalalabasan -->

haha









Nagpapicture na ko, gusto ko na sana tumiggil eh, kaso sabi ni Joyce sasaksakin niya daw ako ng mahiwagang Pilot at tatanggalan ng ngipin pag hindi. Ooops ooops ooops ooops, Joyce wag magkaila, may ibidinsya aku. haha











Pang SFOGS! hahaha!








Alam nyo ba, pinagtitinginan na kami ng mga tao dito. Iniisip siguro nila first time namin. Aba! Ang kapal! Well, first time nga namin na makapunta dito. Pero! hindi nyo kami dapat sabihan ng ganyan! (defensive?)








Hahaha. Si Joyce na bungal! Hahaha.













Pahabaan talaga to ng dila, pero bakit nagmukhang palakihan ng bunganga?
Ah ewan, si Joyce kasi eh(as usual sya ulit may kasalanan. Bat ba blog ko to eh )











Sa waffle time. Nilibre pa ko ni Joyce para lang makapagpicture kami sa waffle time. Haha. Wag ka mag-alala joyce lilibre kita sa torsday :D











Eto totoo na, funny face na yung pose. Hahaha. Me paborito! Look at the funny face! Look at the funny face. LOL







Sino vain? Alam na. Haha. Peace master. Hindi na po mauulit.








Hala! Yan! Napossess na ko dahil sa gutom at pagod. Hahaha













Hayan master ferefect shot na. Haha. Nakaharap na ko, hindi na blur, hindi nadin nagmomorp. Hahaha. Nakaalis na ang evil spirit.












HAGARDNESS TO THE MAXXX! kaw ba naman maglakad ng 1 milya eh. haha












At ayun! Sa sobrang pagod na luka na kami ni Joyce. Tinitignan na nga kami ng masama nung katapat namin na kuya eh. Sori naman kuya kung sino ka man.










Kaya nagbehave na kami ni Joyce. At salamat naman huminahon na din si kuya na katapat namin. haha. Bitter lang yun kasi hindi kasama sa picture. At si kuya sa likod ni Joyce nagpapaexposure ng batok.Haha












Tumirik na mata ko sa gutom si Joyce, sige, hala, picture pa rin ng picture.













At dito na namin binuhos ang aming natitirang lakas. Sa patayan. Kitilin si Joyce gamit ang Monggol # 1. SUGOD!








At sa wakas, naubos na din ang lakas ni Joyce, ako din anubos na. Bumaba na ko ng fx pagdating dun sa kanto namin. At dito po nagtatapos ang aming adventure(na dapat talaga job hunt.)

Wednesday, March 25, 2009

Teacher, teacher

Mathematics yung pinaka-favorite ko na subject pero yung science yung pinakanakakatuwang field, lalo na yung science for grade 6, gensci, saka bio. Da best!

Naalala ko tuloy nung grade 6, natutuwa ko gumawa ng assignment kasi expected ko na 10/10 yung makukuha ko o kaya 20/20, alam mo kung bakit? Pinupuno ko kasi nang kung anu-anong notes yung 4 na page ng notebook at wohlah! Perfect! Ganun din nung second year, sa Biology ko. Parehas lang kasi ng techer eh.

Nakakatawa lang sa teacher kong yun kapag nagrerecitation tapos hindi nya gusto yung estudyanteng sumagot o kaya walang dating sa kanya, lagi nyang sinasabi "WRONG! Another answer please." Edi raise naman kami ng hands tapos tatawagin nya yung favorite nya. Sasagot naman si kupal, pero kaparehas lang ng sagot nung unang tinawag, tapos sabi ni ma'am "Correct! Very Good!" Bongga di ba? Nakakaloka.

Natutuwa din ako sa teacher kong to kasi kapag tumatahimik yung klase o kaya natapos na sya magsalita ng mga 5 hanggang 7 sentence lagi niyang sinasabi, "Can you follow?" Kami naman, "Yes ma'am", kahit wala sigurong nakaintindi sa kanya, kung meron man hindi ko lang alam. Pero kahit na halos 20 beses ko naririnig yung phrase na yon sa loob ng 1 oras na klase namin sa kanya, okey lang. Kasi alam ko concern lang sya samin, gusto nya siguro pag labas nya ng classroom may natutunan kami sa kanya. (Naks! Gumaganon!) Ang tanong, meron nga ba? Pero infareness medyo magaling ako sa bio ngayong college ah? Dala na din siguro ng pagkopya ko ng mga mahahabang notes para sa assignment at experiment notebook ko. (Note: nakakabisado ko yung mga kung anek anek dahil sa pagsulat nito ng madalas o paulit-ulit. :) )

Yung Gensci ko naman isa pa yung da best! Ayun lang ata yung subject ko nung highschool na nakatop ako sa exam. Oo, nakatop ako sa exam, at hindi lang basta basta top, number 1 pa! Oha! Pero ewan ko kung naalala pa yun nung mga classmate ko.

Mabait yung teacher namin sa gensci, magaling! Bisaya sya pero ni minsan hindi namin pinagtawanan yung accent nya. Nakuha nya kasi kaming idisiplina sa tingin pa lang eh. Walang nagbabalak gumawa ng maling hakbang sa klase nya. Pero ayos naman. Kahit na medyo istrikta sya natutuwa pa rin ako pag tinatawag nya kaming "adeng".

Sa lahat siguro ng naging teacher ko sa science nung highschool, silang dalawa yung pinaka gusto ko. Well, gusto ko din naman yung teacher ko sa Chemistry kasi binigyan nya ko ng 99 sa card. Oo, sa maniwala ka man o hindi nagbibigay yung school namin ng 99 na grade. Saka enjoy din sa klase nya kasi ayos lang magdaldalan saka okay lang magulo yung seating arrangement. (AdInfo lang, alam nyo ba yung row namen, 7-8 yung mga upuan, pero dapat talga 5 lang. Hehe, wala lang, masaya kasi kami nun eh. da best kasi yung third year. hai kakamiss!) Pero hindi ko talaga makakalimutan yung isang instance na nagyari sakin sa klase nya.

Ganito kasi yun, pinahawak sakin nung katabi ko yung cellphone nya. Ako naman si mabait, hinawakan ko. Nakatungtong yung siko ko sa desk at halos katapat na nang mukha ko yung cellphone hindi ko napansin. Nakikinig ako sa kanya non, promise! Mamatay man ako! Cross my heart!(defensive?) Eh sobrang ingay ng klase, tapos ako nakatitig lang sa board, nakikinig(oo na sige na, medyo nakikinig lang) tapos bigla akong tinawag. Sabi "Aba, nagsecellphone, cellphone kana sa klase ko ah? Akin na yan.. blah blah blah." Di nya naman talaga kinuha pero napagalitan ako to the max. Nakakaasar kaya yun! Oo may mali ako kasi hinawakan ko yung cellphone habang nagkaklase sya, pero hindi ko ginamit yung cellphone. tsk! Nakakabadtrip pag naaalala ko yun.

Yung teacher ko naman sa physics, hmm okay naman. Nakakatuwa, madami nga lang experiment. Syempre masipag akong bata, late na ko nagpapasa. Leche! Di ko alam may disadvantage pala yon (hindi bawas sa grade). Nagkakanakawan kasi ng experiment notebook(malay ko ba) tapos kung kanino yung nasa taas o kaya medyo taas siguro okay pagsinuwerte ka lang talaga, yung sayo yung makukuha ng mga tampalasan. Kung maibabalik pa, ewan ko na lang.

Lahat ng science teacher ko magaling. Kahit papano naman may natutunan ako sa kanila. Sa gensci natuto ako magcompute ng speed at magbasa ng ginawang comics ng katabi ko habang nagdidiscuss sya ng hindi nya nahahalata. Sa Biology naman natuto ako magdisect ng palaka at kung pano magsulat ng pagkahaba-haba ng hindi nagkaka-kalyo. Sa Chemistry naman, nakabisado ko yung ibang elements sa periodic table(oo, hindi ko kabisado lahat, aminado ako) at natuto din ako na wag magtaas ng cellphone para hindi mapaginitan ng teacher. Sa Physics naman natutunan ko yung mga Law ni Newton at kung anu anu pang law saka natutunan ko din kung pano maghapit ng experiment notebook.

Lahat to dahil sa mga teacher ko sa science.

Pero, pero, papayag ba yung ibang teacher ko sa ibang subject na hindi mabigyan nga attribute? Nako hindi! Kaya...





ABANGAN ANG PART 2! :)


Monday, March 23, 2009

The princess' mom murder case

Cindy is a well love girl, almost like a princess. Love by her family, by her friends, by her neighbors, and even by strangers and she is always well dress! Graceful, smart and elegant she is, but will you believe this?..

Every night, when the clock ticks 12, she would run out of her house and fled to the near by town. Wearing rock star clothes, she neglected her gown. Throw herself at the backseat of her lover's motor and drove away. Littering the roads, vandalizing, stealing, then run away.

One night, she went to her lover the usual time with the usual clothe. They were tired doing this kind of stuff, strolling at midnight and vandalizing, they cannot keep the eagerness that they hold. She wanted to see some action, that what to them she told.

So, they spent the whole night planning. They plan to do some killing. They have come with the idea of burning the whole town, the one they stroll to at night, killing all the people with their guns and dagger, sending them down. Living no one alive.

The night of the plan came by and Cindy is on her way to the nearby town ready to meet her lover, the gang and the clan. Not knowing that her mother was out accompanying her sick friend on the nearby town, they launched their plan.

They spill gasoline all over the place and set it on fire. All she can see are people screaming with voices like wire. She shot them down with a smirk on her face, then she saw a familiar face.

It was her mom, she did not know. She all ready fired her bullets, and forward they all go. Shooting her in the heart she cannot stop, putting her mind in blank. Cry, cry, and cry, is all that she do. She could not keep her alive, she is now dead, where should she go to?

She fear that everyone in her town would condemn her for killing her mom and all the bad things that she do. Tears are hot as it dribble in her face. Everyone will know once the cop arrives, that she is at fault and so she must go. But there is no way to escape and there is no where to run, now she should not leave any trace.

She rip her clothes apart. She suppress all those bad memories into her subconscious mind and heart. Now she can have a new start.

She mourn and mourn on her mother's death. She swear over her mother's grave that she will avenge her death. She will give her all until her last breath.

She saw the fire burning on the candle end. Then glimpse of memory came back which she did not intend. Flashes of scenes from the tragedy she saw. How could she break the law?

She went to the police confessing her crime but is it the right time? She try to think of away to repent for her sins and wrong doing. All she can think of is dying.

She went to the burned nearby town and wish to spend the night. Try to end her misery so she could see the light. She raise the gun, she used to kill her mom, on her forehead. One, two, three. She stop from breathing, she is now dead.

Princess, princess why did you kill your mom? Didn't you know where you come from? Now you've passed away do you think you can rest at peace? Do you think your heart will also be at ease?

The souls of the dead now hunts your grave. Your soul is trap in hell, it could not be save. For any who wishes to do things you've done before. They will experience the same fate like you and be deliver to hell's core.





(:. POETIC LICENSE, whew. yeah, my grammar sucks. But I can't help it. I need to fit in those rhyming words. :D)

Soul mate

Naniniwala ka ba sa soul mate? Yung taong nakalaan para sayo? Naranasan mo na ba mainlove o hinihintay mo pa rin ang taong para sayo?

Magkakakilala na sana kayo.

Nagkulang ng piso yung barya mo ng bumibili ka sa vendo, nasa likod mo na sya at handa ka nya pahiramin kaso nagdalawang isip ka at humiram na lang sa kaibigan mo. Makikilala mo na sana sya sa isang coffee shop na sobrang sikip. Tamang tama wala kang maupuan tapos sya lang nakaupo sa table nya, kaso biglang may tumawag sayo, mga kaibigan mo. Nagdecide ka na dun na lang makiupo sa kanila. Magkakakilala na sana kasyo sa may theme park na pinuntahan mo kasama ng barkada mo, nagkataon andun din sya kasama ng barkada nya. Sa sobrang saya mo kasama ang barkada mo, hindi mo na sya napansin. Muntikan na sana kayo magkakilala ng mawala sya sa village nyo. Nakita ka nya na naglalakad at magtatanong na sana sya ng lugar kaso biglang may lumapit na barangay tanod at tinuro sa kanya ang daan.

Magkikita na sana kayo.

Siguro muntikan mo na makita sya sa tren na sinasakyan mo papuntang school, kaso nalate ka at hindi mo na abutan yung tren na sinasakyan nya. Dapat sana magkikita na kayo sa isang party na aatendan mo, kung saan andun din pala sya, kaso sumakit yung tyan mo kaya naisip mo na wag na lang pumunta. Makakatabi mo na sana sya sa may LRT kaso pinaupo nya yung matandang nakatayo. Makakasabay mo na sana sya sa may jeep na nasa terminal papuntang school nyo, kaso nadaan sya nung classmate nya, tapos ayon nakihitch sya.

Sayang muntikan na kayo magkakilala. Maraming ngang pagkakataon, malaki ang posibilidad, kaso mukhang hindi pa talaga oras na magkakilala kayo. Siguro, pagkalipas ng isang araw, isang linggo, isang buwan, isang taon, magkikita at magkikita rin kayo.


Sayang. Pero malay. Anung malay naten. :)